«دیگران» در آیینه ی گلستان و بوستان سعدی

هر چه به سوی فرایند «جهانی شدن»(globalization) پیش می رویم، اهمیّت موضوع «هویّت» و تقابل یا ارتباط با «دیگری»، بیش تر می شود. سعدی هم به لحاظ تاریخی و هم به جهتِ اندیشه، حدّ میانه ی نویسندگان و شاعرانِ فارس زبان بعد از اسلام، است و به همین دلیل بیش ترین تأثیر را بر ساخت ذهنیِ مردم این سرزمین نهاده است. بنابراین بررسیِ نظریات سعدی درباره ی «دیگران»، در واقع به تبیین ابعاد متنوّع «هویّت» مردمانی که مدّت های طولانی در کنار یکدیگر زیسته اند، یاری خواهدرساند. این تحقیق، با روش مطالعه ی کتابخانه ای و تحلیل محتوا انجام گرفته و در پی آن است تا نشان دهدکه تقسیم افراد پیرامون، به «خود» و «دیگری» اوّلاً درآثار سعدی با تأکید برگلستان و بوستان، چگونه است و ثانیاً این تقسیم بندی، موجد نوعی جهان بینی «تقابلی»، «متخاصمانه» و تا حدّی «خودپرستانه» در معنای عامِ آن شده است یا نه؟ در فصل اوّل، پس از بیان مقدّمات به بررسی تعاریف و اصطلاحات مربوط پرداخته شده است. در فصل دوم ابعادی از زندگی سعدی به همراه برخی دیدگاه های صاحب نظران در مورد سعدی و آثارش آمده است. در فصل سوم نیز دیدگاه های سعدی در مورد «دیگران»، از چهار زاویه ی «طبقاتی»، «نژادی»، «جنسیّتی» و «دینی» بررسی شده است.